Ik wil een lief. Het is mij genoeg geweest met het vrijgezellenbestaan, mijn hart wordt koud. Misschien moet ik een advertentie plaatsen in de krant:

"Eenzame Gentenaar zoekt hartverwarmer"

Maar ik vrees dat ik hiermee enkel vertegenwoordigers van Filliers en dergelijke geestrijke dranken zal aantrekken.

Hoe zou ik dit rationeel kunnen aanpakken, zo vraag ik mij af. Naar ik hoor schijnt ook het internet een goed medium te zijn om de ware liefde te pakken te krijgen. Netlog en dergelijke elektronisch sociale netwerken schijnen tot de toppers te horen qua wanhopige zielen die elkaar zoeken. Doch, ik ben geen wanhopige ziel! Thans, ik ben wel wanhopig, maar mijn ziel heb ik reeds lang geleden aan God verkocht, daar deze een betere prijs gaf dan de duivel. Ik bezweer u, de gekte dringt binnen in mijn schedeldak.

Nu dan, heb ik nog andere opties? Ach ja, ik zou "de wijvekes" wat meer kunnen "playen" op "slutparties", doch dit zou afbraak doen aan mijn vrouwvriendelijke reputatie (voorgaand geldt niet op het instituut dat zich mijn school mag noemen (om wat voor reden dat dat ook zou zijn, ik leer ze namelijk meer bij dan zij dat vice versa doen)). Want aldaar op de Reep, daar hang ik maar al te graag de agressor uit, dat is geweten. U kan mij namelijk allen niet krijgen!

Blijkt dat ik gewoon zal moeten wachten op mijn ware prinses,
Wel jammer, gezien dat ik er nu nood aan heb..
Doch niet alles in het leven kan spel en vreugd zijn,
dus berust ik in mijn lot.

Emiel.

GEEF MIJ LIEFDE VERDOMME!

Dank bij voorbaat,
Emiel.

Tact

Het is lang geleden, ik heb er notie van genomen. Dit terzijde, aan wie het ontbreekt aan tact, ik verafschuw u ten zeerste. Logischerwijs betreft het hier een bepaalde persoon, doch zijn naam zal niet genoemd worden. Ik wil, in het kader van de Volksgezondheid, algemene instructies geven met betrekking tot al dan niet respectvolle behandelingen.

Gij allen die mij kent, ik weet het, ik ben niet de persoon die ze werkelijkheid maakt, doch ik ben dan ook enkel de boodschapper.

Het getuigt van weinig emotionele intelligentie om drie weken na een breuk met de vorige partner omwille van een buitenechtelijke orale bevrediging, bij diens beste vriendin in bed kruipen na een nachtje stappen met de duidelijke intenties om deze goedlachse, misschien ietwat naïeve jongvolwassen vrouw te zoenen en (wat volgt is hypothetisch maar belachelijk goed mogelijk) zo mogelijk verder te gaan.

Ik heb gesproken, en wel op een manier die vol van afschuw is. Ik zal de ziekte gewoon bij zijn naam noem, dat is nu wat men heet tactisch mongolisme.

Liefde,
Emiel.