Over de bewondering en de achting

"Wij zouden de achting der mensen minder vurig begeren, indien wij er zekerder van waren haar waardig te zijn." - Luc de Claviers, markies van Vauvenargues

Doch wie zou de achting van de maatschappij waarlijk verdienen? Onder de leuze der verwaarloosden, namelijk niemand is perfect, bezweer ik u: Niemand is uw achting waard, koningen en keizers incluis. Want gij acht hen enkel omdat het u onmogelijk is hun gelijke of meerdere te zijn. De mens zou niet moeten achten, maar enkel streven naar het niveau van wie men achtte.

U hoeft dit niet te begrijpen, ik begrijp het zelf amper.
Emiel.

Zij

"Het keizerrijk der wereld schijnt verdeeld te zijn tussen de zon en de vrouw; de een geeft ons de dagen den de ander verleent ze schoonheid." - J. Sanial-Dubay



En daarmee had hij het uiteraard bij het rechte eind. Materiele belangen vallen in het niets bij haar schoonheid, filosofische overtuigingen omtrent onschuld betekenen niets als zij je schuldig bevindt. De woede van de wereld is een peuleschil in vergelijking met haar teleurgestelde blik.

Tevens was hij ook onnoemlijk fout, want zij is even zeer te genieten in het donker. Zij wordt niet enkel graag gezien, maak mij blind en nog verliefder zou ik worden. Want de wereld werd niet verdeeld onder deze twee, daar zij hetzelfde zijn in ware liefde.

Zij is de zon, verlichtend is zij.


Emiel.

Leugens

Als er iets is waar ik (naast literaire hoogstandjes verzinnen) goed in ben, dan is het wel liegen. Bij gebrek aan een waardige pointe in een verhaal schiet mijn verbeelding in actie. Ook het ouderlijk gezag werd al meermaals misleden door mijn spontane leugenarij. Ik zie daar geen graten in. Want wat is de waarheid? U verwachtte het misschien al, doch ik kondig het toch aan: IK ZAL U ZEGGEN WAT DE WAARHEID INHOUDT!

De waarheid is wat een individu als een waarheid beschouwt. Een leugen is waarheid tot hij ontdekt wordt, pas dan wordt het een leugen. Dus zij die goedgelovig zijn, u wordt zelden belogen.

Met liefde,
Emiel.

Ik wil een lief. Het is mij genoeg geweest met het vrijgezellenbestaan, mijn hart wordt koud. Misschien moet ik een advertentie plaatsen in de krant:

"Eenzame Gentenaar zoekt hartverwarmer"

Maar ik vrees dat ik hiermee enkel vertegenwoordigers van Filliers en dergelijke geestrijke dranken zal aantrekken.

Hoe zou ik dit rationeel kunnen aanpakken, zo vraag ik mij af. Naar ik hoor schijnt ook het internet een goed medium te zijn om de ware liefde te pakken te krijgen. Netlog en dergelijke elektronisch sociale netwerken schijnen tot de toppers te horen qua wanhopige zielen die elkaar zoeken. Doch, ik ben geen wanhopige ziel! Thans, ik ben wel wanhopig, maar mijn ziel heb ik reeds lang geleden aan God verkocht, daar deze een betere prijs gaf dan de duivel. Ik bezweer u, de gekte dringt binnen in mijn schedeldak.

Nu dan, heb ik nog andere opties? Ach ja, ik zou "de wijvekes" wat meer kunnen "playen" op "slutparties", doch dit zou afbraak doen aan mijn vrouwvriendelijke reputatie (voorgaand geldt niet op het instituut dat zich mijn school mag noemen (om wat voor reden dat dat ook zou zijn, ik leer ze namelijk meer bij dan zij dat vice versa doen)). Want aldaar op de Reep, daar hang ik maar al te graag de agressor uit, dat is geweten. U kan mij namelijk allen niet krijgen!

Blijkt dat ik gewoon zal moeten wachten op mijn ware prinses,
Wel jammer, gezien dat ik er nu nood aan heb..
Doch niet alles in het leven kan spel en vreugd zijn,
dus berust ik in mijn lot.

Emiel.

GEEF MIJ LIEFDE VERDOMME!

Dank bij voorbaat,
Emiel.

Tact

Het is lang geleden, ik heb er notie van genomen. Dit terzijde, aan wie het ontbreekt aan tact, ik verafschuw u ten zeerste. Logischerwijs betreft het hier een bepaalde persoon, doch zijn naam zal niet genoemd worden. Ik wil, in het kader van de Volksgezondheid, algemene instructies geven met betrekking tot al dan niet respectvolle behandelingen.

Gij allen die mij kent, ik weet het, ik ben niet de persoon die ze werkelijkheid maakt, doch ik ben dan ook enkel de boodschapper.

Het getuigt van weinig emotionele intelligentie om drie weken na een breuk met de vorige partner omwille van een buitenechtelijke orale bevrediging, bij diens beste vriendin in bed kruipen na een nachtje stappen met de duidelijke intenties om deze goedlachse, misschien ietwat naïeve jongvolwassen vrouw te zoenen en (wat volgt is hypothetisch maar belachelijk goed mogelijk) zo mogelijk verder te gaan.

Ik heb gesproken, en wel op een manier die vol van afschuw is. Ik zal de ziekte gewoon bij zijn naam noem, dat is nu wat men heet tactisch mongolisme.

Liefde,
Emiel.

500

'But I would walk 500 miles
And I would walk 500 more
To be the man who walked a 1,000 miles
To fall down at your door.'

Ik citeer nogmaals, ondanks negatieve opmerkingen (die ik volledig naast mij neerleg overigens), met een lied. Een klassieker, zo u wil. De ouderen onder ons (als die er al zijn), die zullen het wel kennen. Het is van The Proclaimers.

Zo omschrijven zij de liefde, als een wilskracht die alles overstemd. Voor de minder intelligente onder ons, 500 mijl is 804.67 km. Geen klein endje dus. Men zou haast denken dat liefde enkel bestemd is voor doorwinterde wandelaars. Doch niets is minder waar, kan ik u met vreugde melden. De afstand die tussen mij en mijn geliefde ligt heb ik (met hulp van Mappy, dank hiervoor) ruw geschat op 94 km. Dit valt behoorlijk te doen, blijkt dat The Proclaimers het bij het foute eind hadden. IN YOUR FACE FUCKIN IRISHMEN :D

Het is niet van mijn gewoonte om ronduit ordinaire berichten over geluk te publiceren. Maar ik ben verliefd en, dat is nog het mooie, gelukkig ermee.

Ik hou van je I.

From Russia With Love,
Zwangere Man.

Nog

Hier ben ik alweer, want ik was nog niet klaar. Thans, ik was klaar met het vorige bericht, doch het geluid van mijn vingers op de weerloze toetsen was ik nog niet beu. Het zijn weerloze toetsen, want zij vechten niet terug. Gelukkig maar, bijtende "e's" en "a's" staan behoorlijk hoog in mijn lijstje van dingen die ik niet wil meemaken.
Dit terzijde, ik moet mijn hart luchten bij u, want het stinkt verdorie. Als maar meer word ik benaderd door schaarsgeklede vrouwen die met mij gaarne de daad zouden willen bedrijven. Aan deze vrouwen zou ik willen zeggen: breng gerust ook uw dochters mee, zodat wij elkaar kunnen leren kennen. Misschien worden wij wel verliefd, en dan heb ik twee vliegen in 1 klap.

Ik dank u bij voorbaat,
Zwangere Man

Zomer & Vorte Wijven

Ik had geen zin om te schrijven. Daarom besloot ik om wat te typen. Dat leek me wel evenwichtig.

Het is zomer. De zon schijnt, want dat hoort zo. Het leven in zijn simpelste vorm, de simpelste vorm van leven. Dat is de zomer, thans voor jongeren. De simpelste vorm van leven. Het enige wat men nog behoeft te doen is ademen. En dan nog, een zuurstoffles is nooit ver weg. En dan zijn wij op ons gemak.

Ik had al u al eerder verteld over mijn plannen inzake vakantiejobs, wel, ik mag u heuglijk mededelen dat dat vort wijf van Manpower toch nog ergens goed in is. En dat is in haar job, verdomd toepasselijk vond ik dat. Ze liet zich op sluikse wijze ontvallen dat ze mensen die nog eens langskomen altijd eerst bellen. Dat vond ik raar. Waarom zei ze me dat niet bij het eerste bezoek, dan was een kwartier later nog wel eens binnengestapt. Ik had toch niks te doen, zo herinner ik me nu. Vandaar dat ik haar bestempel als vort wijf, want dat is ze wel, als ze verwacht van andere mensen dat ze om een job bij haar komen smeken. Een vort wijf, dat is ze wel zeer.

Gegroet,
zo moogt gij u voelen.

Zwangere Man.

Het leven gaat door.

Ik begin dit bericht met een citaat. Het zijn de lyrics van een song door mijn goede vrienden van SOAD. Arto Tunçboyaciyan zong het volgende:"Life is a waterfall, we're one in the river and one again after the fall"

Dat hebben mijn kameraden goed gezien. Het leven is niet meer dan een val, een druppel gedoemd om op een rots uiteen te spatten. Een druppel in een rivier van mensen. Wij zijn niet oneindig, dat moeten wij beseffen. Ons leven is belangrijk, dat is waar, maar het is niet belangrijker dan het leven van anderen. Noch is het leven van een ander belangrijker, wij zijn namelijk onbelangrijk. De mens heeft zichzelf tot de heerser van deze aarde uitgeroepen op basis van kennis. Deze kennis is tot ons wezen ge-evolueerd, en we moeten er met zorg mee omgaan. Doch kennis is overschat, maar dat leren wij niet op school.

Zwangere Man.

Gezegd in het Parlement

Gezegd in het Parlement tijdens het agendapunt aangaande het al dan niet neerleggen van de functie minister-president door Yves Leterme. Deze heeft net geantwoord op een vraag van Filip Dewinter.

Dewinter: "Uw antwoord ontgoochelt mij, meneer de minister-president..."
Leterme onderbreekt: "Een beetje zoals uw resultaten, dan?"


Cassé,
Zwangere Man.

Verwijten: Vol. II

Beste,

U bent nooit tevreden, zo merk ik. Eerst was het niet regelmatig genoeg, nu weer te moeilijk. Maar u snapt het niet; het moet te moeilijk zijn voor u, hoe zou ik mij anders kunnen onderscheiden van u? Ik heb u reeds bevestigd in uw waarde ("een fijne lezer die ik bewonder ", quote), doch u vertikt het om mijn schrijfvaardelijke superioriteit te erkennen. Dat is jammer, wij zouden goede vrienden geweest, kennissen die boven de schrijver-lezer-relatie staan. Helaas, nu blijf ik de auteur en u slechts de aanschouwer.

Edoch, vreest niet, gij allen, ik zal blijven bestaan,
en dit alles in functie van u.

Ga in vrede,
gevoel versus rede.

Zwangere Man.

Zo zijn wij...

Menig melig boodschap werd door mezelf en anderen verspreid
op deze aardkloot. Wij zijn de toppunten van onszelf, dus laat ons me rust.
Als wij het niet doen, dan doet iemand anders het en zijn wij, in onze oneindigheid, verstoten.

Volk van verstotenen, dat zijn wij. Jullie denken dat wij geaccepteerd zijn, doch dat is enkel schone schijn. Want wij zijn verstoten door onszelf. Wij zijn verstoten door wat wij jullie menen te "vertellen". Enkel wij zien de 'folie' in van wat wij voortbrengen. Zien jullie dan niet dat wij, verhalende gekken, geweerd worden door de gekte van onze verhalen???

Probeer ons niet te doorgronden,
of probeer het wel en misluk in uw queeste...


Getekend (voor het leven),
Wij.

L'amour pour toujours... Ou pas.

Ik wou dat ik aan iemand mijn liefde kon verklaren.
Daar heb ik nood aan, een explosie is in zicht.

Ik wou dat ik en zij dan een wij waren.
Ik zou haar gelukkig maken. En ik zou, met haar, mee gelukkig kunnen zijn.

Wij zouden bergen verzetten, mocht dat nodig blijken.

Ik zou zeëen in tweëen splijten voor haar en zij zou er het nut niet van in zien.
En dat zou van mij niet moeten, want zij zou het, op zijn minst, lief van mij vinden.


Tot die tijd blijf ik alleen,
alleen en misschien zelf eenzaam

Ik ben alleen,
voorlopig...

Vakterm

Lieve lezer,
Crapuleuze criticus,

Ik ben een interne illusionist. Ik kruip op sluikse wijze binnen in uw geesten en laat u nadenken over dingen waarover u nooit zou nadenken en waarover u eigenlijk ook niet zou moeten nadenken. Daar ligt de illusie van mijn schrijven, u denkt dat ik u diensten bewijs maar niets is minder waar...

Alhoewel, een leugen zou minder waar zijn, in feite zelf helemaal niet waar. Maar nu zijn we weer naar nutteloosheid aan het drijven, en dat zou jammer zijn.

Ik hou het hierbij,

Groet met worst,
Zwangere Man.

Anus Agraricus

Beste,

Ik ben her en der geweest, doch daar viel niet veel te beleven.
Daarom besloot ik maar door te trekken naar andere contrijen.
Dat leek mij wel goed zo.

Op deze tochten door tijd en ruimte kwam ik verschillende mensen tegen, die mij jammerlijk niet konden uitstaan, dat was wel jammer. Want ik had niets tegen die mensen, ik bliefde vredelievend te zijn edoch, dat aanvaardden zij niet. Mijn alter-ego Guido (u kent hem nog wel uit vorige posts) stelde het als volgt voor: "Het is jullie onzekerheid die mijn genialiteit wil aanvechten, niet omgekeerd." Ik geef hem hiereen volledig gelijk, alleen had ik gewild dat hij het niet als "genialiteit" had bestempeld. Het is meer iets goddelijk...

Op een goede dag, en ik weet het nog goed, het wàs een goede dag, kwam ik Tapispleinmeneer tegen (ik vernoem hem niet bij naam, de man zou het nog besterven van de fan-mail) In die tijden van dwaasheid beleefden wij vele aangename momenten, zowel op als naast de plank (het is een insider, o wee als u hem probeert te doorgronden).

Na mijn vertrek uit het gehucht dat zich Schelderuuw noemt, leefde er tussen ons enkele jaren een stille duisternis. Maar nu ben ik blij u te melden dat de Meneer ook een blogje heeft (u voelt het al, het is een publiciteit.) Typ en beleef een lateraal orgasme!!: tapispleinmeneer.blogspot.com

Ik laat jullie nu met gerust,
voor even...
Zwangere Man.

Verwijten

Er werd mij verweten dat ik niet meer blogde.. Dus hier ben ik dan, onder dwang van zowel mezelf als anderen. Gedachten ventileren onder druk.. Het bemoeilijkt mijn schrijven, zo merk ik. Mijn handen stoppen abrupt en gaan, in een opwelling van bescheidenheid, naar de backspace-toets. De toets blijft echter onaangeroerd. Het is niet aan mij om te veranderen wat geschreven is, denk ik... De toekomst ligt vast, zo blijkt...

Woorden worden tergend traag uit het doolhof van mijn hoofd gejaagd en vinden een weg door mijn vingertoppen naar het klavier. De rusteloosheid overvalt mij, hoewel ik mij toch in de armen van Morpheus wil storten. In mijn slaap ben ik geborgen, maar helaas ook opgesloten.
De rusteloosheid van verwachting vecht de vragende slaperigheid van het lichaam aan...
Ik weet het, u verwacht meer van mij maar mijn ogen fluisteren mij minzaam toe, hopend op rust...

Het is al laat, wij horen te slapen.
Wij horen te slapen, doch we vertikken het...
Zo zijn wij rebels, en wij voelen ons goed.

Ik ben niet tevreden,
Zwangere Man.

Snipers & Reacties

Ik zou u gaarne willen zeggen dat ik iets nuttigs te vertellen heb, maar, u raadt het al, dat is niet het geval. De examens zijn in zicht, en al zij nog maar een meter dichter komen dan zullen er doden vallen. Als zij nog een meter dichter komen, dan koop ik met mijn laatste, niet zo zuurverdiende spaarcentjes een Magnum Sniper Rifle en dan zullen de kogels suizen. Als zij nog een meter dichter komen, dan zijn wij in oorlog.

Ik groet u, kort en beleefd,
Zwangere Man.



Post Scriptum: Gelieve een naam te vermelden als u een reactie achterlaat, negatieve anonieme reacties zijn het begin van alle kwaad.

Lieve lezer,

Ook vandaag had ik er de kracht niet meer voor. Waarvoor? Ik zou het u met gracieuse armbewegingen verklaren, als ik het zelf al zou weten. Ik sukkel in een depressie, als het ware. En dat sukkelen, dat gaat mij niet goed af. Ik sukkel niet graag, dat maakt mij nukkig. En als ik nukkig ben dan begin ik te slaan, wat dan weer leidt tot onaangename reacties waarvan ik mij, goddank, helemaal niets van aantrek. Alleen jammer dat anderen dat wel doen.

Waarom is niet iedereen zoals mij? Ze zeggen dat het dan een saaie wereld zou zijn, maar ik denk dat men mij niet in die redenering heeft meegerekend. Ik zou een aangename wereld zijn, daar ben ik zeker van. Er zou geslaan en geduwd worden, en dat alles zou dan met de mantel der humor bedekt worden. En iedereen zou instemmen met deze tactiek, want iedereen zou mij zijn.

En iedereen zou willen opvallen, en daar zou het dan fout gaan. Iedereen zou het jammer vinden, want voorheen had iedereen het naar zijn zin.

Met deze woorden laat ik u voor wat u bent,
een fijne lezer die ik bewonder.

Vrede zij met u,
Zwangere Man.

...

Goedemiddag, mijn beste mede-Pinksteraars,

Sommige mensen zijn contra-arrogant tegen mij.

Maar nu iets compleet anders. Ik zou u gaarne meenemen op een reis die het sterrenstelsel van mijn redenering. Stel: Men behoeve een taak te maken tegen de volgende dag, edoch men had die tijd liever aan nuttigere dingen besteed, zijnde studeren voor de examens. U voelt het al, ik word hier even heel concreet. En stel dan dat je vraagt aan een ander, die de taak al gemaakt heeft, om de oplossing door te sturen, zou u dat dan doen?

Ik wist wel dat u mij zou volgen, u bent een trouwe lezer :)

Het argument van mijn contact was dat zij daar ook een hele namiddag heeft moeten aan opofferen. Nu vraag ik u, waarom zou ze dat mij dan willen aandoen???
Een ander argument (dat ik eigenijk zelf heb uitgedacht...)is dat zij toch al veel voor mij gedaan heeft. Dat is waar, sprak mijn alter-ego, maar deze ene keer is anders. Ik repliceerde hem: "Neen, dat is niet zo, want alle andere keren waren ook anders, wat deze ene keer hetzelfde maakt".

Ik zweeg, verslagen door mezelf.

Er is veel kwaad in de wereld, ik heb het al eens gezegd en verdorie nu zeg ik het nog eens!
Ik sluit nu af, het is genoeg geweest, ik heb er de kracht niet meer voor.

Ik groet u allen, en wel op een manier die liefdevol is


Zwangere Man.

Joepie bijna vrijdag

Dag nachtbrakers,

Als u, zoals uw huisschrijver, nog op bent, wel dan behoort u snel te gaan slapen. En met deze nutteloos boodschap begint al weer een volgende episode in mijn levensverhaal, althans, mijn levensverhaal zoals ik het aan jullie vertel. Het is in feite het leven van een andere Zwangere Man, een alter ego. Hij heet... Guido Meirschout. Hij is, thans in mijn eigen zieke geest, een begenadigd schrijver en behoeft zich zo niets aan te trekken van enige commentaar op zijn werk. Hij is een egoïst, een 'selfmade man', zo u wil.

Merk op dat ik in een psychologisch benarde positie zit. Moet ik nu aanvaarden dat ik eigenlijk Guido ben, en zo zijn genialiteit tevens in het dagelijkse leven uitbeelden? Of behoort dit karakter slechts een handpop te blijven in het kindertheater dat mijn geest is? Orde is in mijn brein niet aan de orde (pun intended).

Veel dingen gaat fout in de wereld, doch ik ben er één van. Ik vraag het me wel vaker, waar het fout gegaan is met mij...

Dit is echter voor een andere keer, mijn neologistische schatten,

"Goodnight,
you Princes of Maine,
you Kings of New England"

Ik kruip mijn bedstee in,
Zwangere Man.

Hier wie gow ahen..

Eén fijne avond toegewenst allen,

Het is vandaag donderdag de 23ste mei, een dag die mij nauw aan het hart ligt.. Het is namelijk de dag waarop ik één vakantiejob ben gaan 'reserveren', zo u wil. De eerste dame die mij ontving in haar bescheten kantoortje, sloeg mijn aanbod af omdat 'Gil alleen maar met jobstudenten van 18 jaar werkt, ja sorry, dag e'. Wat een smerig streek was dat, zij gebruikte mijn onzekerheid (het was namelijk mijn eerste "solicitatie") om haar eigen ego te strelen. Hélas voor haar had ik bij het volgende bureau prijs. Halleluja, dacht ik, ik ben binnen. Daarom ook even een korte vermelding van het interimburo in kwestie: Manpower Rules The Interim-Universe! Nu nog enkel wachten op een job..

Helaas beste lezer, ich müst essen gehen.

De groeten thuis, mijn neologistische schatten,

Uw schrijver,
Zwangere Man.

'Dit is de allereerste' enz...

Goedendag allen,

Dit zijn de eerste karakters van wat een gezellige blog behoort te worden. Laten wij beginnen met een welkomwoord. Lul. Zo, dat begon al mooi. "Nu gij allen door een fallus verwelkomd zijt, kunt gij doorlezen", zei God, en hij ging kakken, want daar had die mens nu eenmaal even nood aan. Ik vraag me af of dit wel een goed begin is voor zo'n blog-dink', maar ach, nu u toch aan 't lezen bent, kan evenwel doorzetten, niet?

Zo ja; lees voort
Zo nee; klik op het rode kruisje in de rechterbovenhoek van uw scherm, en zoek een andere
belachelijke bezigheid :)

Nu u hebt beslist om toch voort te lezen, kan ik u maar beter wat meer vertellen over mijzelf..
Of niet, want ik beslis toch wat er in de blog of niet.. Muhahahaha, de macht die men mij toegekend heeft is ultiem. U zult naar mij luisteren, ik zal u zeggen wat gij moet doen...

Zo is het simpel, zo is het goed..


Zwangere Man.