Lieve lezer,

Ook vandaag had ik er de kracht niet meer voor. Waarvoor? Ik zou het u met gracieuse armbewegingen verklaren, als ik het zelf al zou weten. Ik sukkel in een depressie, als het ware. En dat sukkelen, dat gaat mij niet goed af. Ik sukkel niet graag, dat maakt mij nukkig. En als ik nukkig ben dan begin ik te slaan, wat dan weer leidt tot onaangename reacties waarvan ik mij, goddank, helemaal niets van aantrek. Alleen jammer dat anderen dat wel doen.

Waarom is niet iedereen zoals mij? Ze zeggen dat het dan een saaie wereld zou zijn, maar ik denk dat men mij niet in die redenering heeft meegerekend. Ik zou een aangename wereld zijn, daar ben ik zeker van. Er zou geslaan en geduwd worden, en dat alles zou dan met de mantel der humor bedekt worden. En iedereen zou instemmen met deze tactiek, want iedereen zou mij zijn.

En iedereen zou willen opvallen, en daar zou het dan fout gaan. Iedereen zou het jammer vinden, want voorheen had iedereen het naar zijn zin.

Met deze woorden laat ik u voor wat u bent,
een fijne lezer die ik bewonder.

Vrede zij met u,
Zwangere Man.

...

Goedemiddag, mijn beste mede-Pinksteraars,

Sommige mensen zijn contra-arrogant tegen mij.

Maar nu iets compleet anders. Ik zou u gaarne meenemen op een reis die het sterrenstelsel van mijn redenering. Stel: Men behoeve een taak te maken tegen de volgende dag, edoch men had die tijd liever aan nuttigere dingen besteed, zijnde studeren voor de examens. U voelt het al, ik word hier even heel concreet. En stel dan dat je vraagt aan een ander, die de taak al gemaakt heeft, om de oplossing door te sturen, zou u dat dan doen?

Ik wist wel dat u mij zou volgen, u bent een trouwe lezer :)

Het argument van mijn contact was dat zij daar ook een hele namiddag heeft moeten aan opofferen. Nu vraag ik u, waarom zou ze dat mij dan willen aandoen???
Een ander argument (dat ik eigenijk zelf heb uitgedacht...)is dat zij toch al veel voor mij gedaan heeft. Dat is waar, sprak mijn alter-ego, maar deze ene keer is anders. Ik repliceerde hem: "Neen, dat is niet zo, want alle andere keren waren ook anders, wat deze ene keer hetzelfde maakt".

Ik zweeg, verslagen door mezelf.

Er is veel kwaad in de wereld, ik heb het al eens gezegd en verdorie nu zeg ik het nog eens!
Ik sluit nu af, het is genoeg geweest, ik heb er de kracht niet meer voor.

Ik groet u allen, en wel op een manier die liefdevol is


Zwangere Man.

Joepie bijna vrijdag

Dag nachtbrakers,

Als u, zoals uw huisschrijver, nog op bent, wel dan behoort u snel te gaan slapen. En met deze nutteloos boodschap begint al weer een volgende episode in mijn levensverhaal, althans, mijn levensverhaal zoals ik het aan jullie vertel. Het is in feite het leven van een andere Zwangere Man, een alter ego. Hij heet... Guido Meirschout. Hij is, thans in mijn eigen zieke geest, een begenadigd schrijver en behoeft zich zo niets aan te trekken van enige commentaar op zijn werk. Hij is een egoïst, een 'selfmade man', zo u wil.

Merk op dat ik in een psychologisch benarde positie zit. Moet ik nu aanvaarden dat ik eigenlijk Guido ben, en zo zijn genialiteit tevens in het dagelijkse leven uitbeelden? Of behoort dit karakter slechts een handpop te blijven in het kindertheater dat mijn geest is? Orde is in mijn brein niet aan de orde (pun intended).

Veel dingen gaat fout in de wereld, doch ik ben er één van. Ik vraag het me wel vaker, waar het fout gegaan is met mij...

Dit is echter voor een andere keer, mijn neologistische schatten,

"Goodnight,
you Princes of Maine,
you Kings of New England"

Ik kruip mijn bedstee in,
Zwangere Man.

Hier wie gow ahen..

Eén fijne avond toegewenst allen,

Het is vandaag donderdag de 23ste mei, een dag die mij nauw aan het hart ligt.. Het is namelijk de dag waarop ik één vakantiejob ben gaan 'reserveren', zo u wil. De eerste dame die mij ontving in haar bescheten kantoortje, sloeg mijn aanbod af omdat 'Gil alleen maar met jobstudenten van 18 jaar werkt, ja sorry, dag e'. Wat een smerig streek was dat, zij gebruikte mijn onzekerheid (het was namelijk mijn eerste "solicitatie") om haar eigen ego te strelen. Hélas voor haar had ik bij het volgende bureau prijs. Halleluja, dacht ik, ik ben binnen. Daarom ook even een korte vermelding van het interimburo in kwestie: Manpower Rules The Interim-Universe! Nu nog enkel wachten op een job..

Helaas beste lezer, ich müst essen gehen.

De groeten thuis, mijn neologistische schatten,

Uw schrijver,
Zwangere Man.

'Dit is de allereerste' enz...

Goedendag allen,

Dit zijn de eerste karakters van wat een gezellige blog behoort te worden. Laten wij beginnen met een welkomwoord. Lul. Zo, dat begon al mooi. "Nu gij allen door een fallus verwelkomd zijt, kunt gij doorlezen", zei God, en hij ging kakken, want daar had die mens nu eenmaal even nood aan. Ik vraag me af of dit wel een goed begin is voor zo'n blog-dink', maar ach, nu u toch aan 't lezen bent, kan evenwel doorzetten, niet?

Zo ja; lees voort
Zo nee; klik op het rode kruisje in de rechterbovenhoek van uw scherm, en zoek een andere
belachelijke bezigheid :)

Nu u hebt beslist om toch voort te lezen, kan ik u maar beter wat meer vertellen over mijzelf..
Of niet, want ik beslis toch wat er in de blog of niet.. Muhahahaha, de macht die men mij toegekend heeft is ultiem. U zult naar mij luisteren, ik zal u zeggen wat gij moet doen...

Zo is het simpel, zo is het goed..


Zwangere Man.